Włodzimierz Kłaczyński urodził się 20 lipca 1933 roku w Żywcu. W 1935 roku jego rodzina przeniosła się do Mielca, z którym związał większość swojego życia. Był absolwentem Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej im. S. Konarskiego w Mielcu, maturę zdał w 1951 roku. Następnie podjął studia na Wydziale Weterynarii UMCS – WSR w Lublinie, które ukończył w 1957 roku, uzyskując tytuł lekarza weterynarii.
Swoją karierę zawodową rozpoczął jako terenowy lekarz weterynarii w powiecie brzozowskim. W 1967 roku wrócił do Mielca, gdzie do 1975 roku pełnił funkcję powiatowego lekarza weterynarii. Po reformie administracyjnej w 1975 roku został zastępcą dyrektora Wojewódzkiego Zakładu Weterynarii w Tarnobrzegu, a w latach 1983–1986 pracował w Komitecie Wojewódzkim PZPR. W kolejnych latach związany był z Zakładem Doświadczalnym w Chorzelowie, a od 1987 roku przez 25 lat prowadził własną praktykę weterynaryjną, specjalizując się w chirurgii. Na emeryturę przeszedł w 2012 roku.
Równolegle z pracą zawodową Włodzimierz Kłaczyński realizował swoje pasje literackie. Debiutował powieścią „Popielec”, która została zekranizowana jako serial telewizyjny. Był autorem wielu książek, w tym tryptyku mikropowieści „Wronie pióra”, powieści „Anioł się roześmiał”, dzienników „I pies też człowiek” i „I kot ma duszę”, a także monumentalnego pięciotomowego cyklu „Miejsce”, który stanowi beletrystyczny zapis życia w Mielcu i okolicach od okresu międzywojennego aż po czasy powojenne.
W 2008 roku opublikował dwutomowy „Zasiek polski”, kontynuację „Miejsca”. Pisał również dramaty, m.in. „Oficynę. Komedię nieoptymistyczną”, która była prezentowana publicznie w 2013 roku w Kielcach. W 2017 roku stworzył sztukę „Ciotka”, której premiera odbyła się na scenie Domu Kultury SCK w Mielcu. W tym samym roku ukazała się jego powieść „Wnucek”, a trzy lata później autobiograficzne „Pudełko”.
Włodzimierz Kłaczyński był członkiem Kieleckiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Jego twórczość była wielokrotnie nagradzana. Wśród wyróżnień znalazły się m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980), odznaka „Zasłużony Pracownik Rolnictwa”, „Za Wzorową Pracę w Służbie Weterynarii”, „Honorowa Odznaka WOPR”, a także prestiżowa Nagroda „Albertus” Funduszu im. Brata Alberta (2006) i „Artystyczny Znak Podkarpacia” – nagroda Marszałka Województwa Podkarpackiego (2020).
W 2013 roku odbył się jego uroczysty benefis z okazji 80. urodzin i 40-lecia działalności literackiej. Był to wyraz uznania nie tylko dla jego dorobku pisarskiego, ale także wieloletniej działalności zawodowej i społecznej.
Rodzinie i bliskim składamy szczere wyrazy współczucia.
Komentarze (0)