Tak Mielec wyglądał w latach 80-tych [ARCHIWALNE ZDJĘCIA]

Wyraźnie pogarszająca się sytuacja społeczno-gospodarcza w państwie, a szczególnie braki na rynku lokalnym, były przyczynami strajku w WSK Mielec rozpoczętego w czerwcu 1980 r. Zakończono go po podwyżkach zarobków, ale niezrealizowanie innych postulatów było przyczyną kolejnych „przestojów” w pracy, a następnie strajku, który zakończono podpisaniem porozumienia z kierownictwem przedsiębiorstwa. Od listopada w mieleckich zakładach pracy rozpoczęto tworzenie komórek organizacyjnych NSZZ „Solidarność”.

30 I 1981 r. erygowano parafię Ducha Świętego, która objęła swym zasięgiem północno-zachodnią część Mielca i Złotniki.

1 IV wprowadzono (w całym kraju) reglamentowaną (na kartki) sprzedaż mięsa, wędlin, masła i produktów zbożowych. 30 VIII odbyły się „Uroczystości poświęcenia Lotniska i WSK Mielec” z udziałem biskupa ordynariusza Jerzego Ablewicza. W nocy z 12 na 13 XII na terenie całego kraju wprowadzono stan wojenny. Aresztowano i internowano wiele osób o odmiennych poglądach politycznych, m.in. 10 osób w Mielcu (wypuszczono je na wolność jeszcze w grudniu 1981 r. lub w pierwszych miesiącach 1982 r.). W 1982 r. nadal pogarszało się zaopatrzenie, co powodowało rosnące kolejki w sklepach. Wprowadzenie wielu ograniczeń i swobód obywatelskich oraz dużych podwyżek cen żywności i energii powodowało powszechną frustrację. Dodatkowymi kłopotami były kolejne zatrucia Wisłoki i zamknięcia wodociągów.

Mimo olbrzymich trudności utrzymywano w Mielcu szybkie tempo budownictwa mieszkaniowego oraz realizowano szereg ważnych inwestycji. Oddano do użytku m.in. wiadukt i dojazdy do niego, dwa segmenty Szkoły Podstawowej Nr 8, ponad 400 mieszkań w budynkach wielorodzinnych oraz „szeregówki” na osiedlu J. Krasickiego (później Lotników) i osiedlu Wolności.

Od 1983 r. rozpoczął funkcjonowanie Urząd Skarbowy. W ciągu tego roku oddano do użytku m.in.: pierwszy segment Zespołu Szkół Technicznych przy ul. Kazimierza Jagiellończyka, dolny kościół p.w. Ducha Świętego i Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny Nr 4 przy ul. M. Pisarka, kolejny segment Szkoły Podstawowej Nr 8, pawilon spożywczo-przemysłowy „Świt” przy ul. Drzewieckiego, wytwórnię wód GS „Samopomoc Chłopska” przy ul. Piaskowej, 440 mieszkań na osiedlu J.Krasickiego (później Lotników) i w rejonie ul. S. Moniuszki oraz cmentarz komunalny przy ul. Królowej Jadwigi.

W następnym roku rozpoczęło żywot osiedle MSM Dziubków; a do pierwszego oddanego bloku mieszkalnego wprowadzili się lokatorzy. Rozpoczęto budowę osiedla domów jednorodzinnych „Borek”. Od 1 I 1985 r., w wyniku przyłączenia do Mielca miejscowości: Mościska, Smoczka, Wojsław i Rzochów (wszystkie zostały osiedlami), powierzchnia miasta wzrosła do 47,36 km2, a liczba mieszkańców przekroczyła 50 tysięcy (31 XII 1985 r. – ok. 54 400 osób). Tym samym Mielec otrzymał status miasta prezydenckiego.

W 1986 r. otwarto dla ruchu kołowego ulicę 22 Lipca (później al. Niepodległości), rozszerzoną do 4 pasów ruchu. W związku z przebudową trasy dojazdowej do WSK rozebrano budynek kina „Tęcza” przy skrzyżowaniu Al. E. Kwiatkowskiego z ul. Cyranowską).  Oddano do użytku m.in.: 359 mieszkań na osiedlu Dziubków i osiedlu budynków wielorodzinnych pomiędzy ulicami H. Sienkiewicza i F. Dzierżynskiego (później S. Sękowskiego), hotel PGO przy ul. J. Gagarina (później al. Ducha Św.), „Jadernówkę”, w której umieszczono czasowo Muzeum Regionalne, ujęcie wody w Szydłowcu i piekarnię mechaniczną PSS przy ul. Racławickiej. 4 VIII powstała parafia rzymskokatolicka p.w. Trójcy Przenajświętszej, obejmująca swym zasięgiem m.in. osiedla Dziubków i Smoczka.

Od początku 1989 r. wzmagała się aktywność NSZZ „Solidarność” (zdelegalizowanego w stanie wojennym), wspieranego przez zdecydowaną większość polskiego społeczeństwa i liczne ośrodki polityczne poza granicami kraju. Poparcie to ujawniło się z całą mocą przy wyborach do Sejmu i Senatu PRL (4 VI). Niemal równo z ponowną rejestracją „Solidarności” (17 IV) powstał w Mielcu Komitet Obywatelski „Solidarność”. Zawiązały się też koła (ogniwa) kilku partii i stronnictw politycznych. Niemal niezależnie od zmian politycznych realizowano kolejne inwestycje, m.in.: nowy dworzec PKS przy ul. Kazimierza Jagiellończyka, budownictwo mieszkaniowe na osiedlach MSM Dziubków i Smoczka, bibliotekę osiedlową przy ul. Cz. Tańskiego oraz zabezpieczenie Góry Cyranowskiej (przez wiele lat osuwała się na ulice 22 Lipca i S. Żeromskiego). W końcu roku miasto przekroczyło 60 tysięcy mieszkańców (31 XII – 60 169).