Urodził się 10 maja 1928 roku w Mielcu. W 1935 roku rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej, a do wybuchu wojny ukończył cztery klasy. Piątą klasę ukończył już w czasie okupacji niemieckiej.
4 listopada 1940 roku wstąpił do tajnego harcerstwa, w ramach samodzielnego zastępu „Rysiów”, przyjmując pseudonim „R2”. W 1943 roku jego grupa została włączona do struktur Armii Krajowej obwodu „Mleko” (Mielec). Wraz z zastępami „Orłów” i „Wilków” utworzyli drużynę imienia Jeremiego Wiśniowieckiego, której działalność skupiała się na akcjach wywiadowczych oraz zbieraniu i konserwowaniu broni.
Po opuszczeniu Mielca przez wojska niemieckie, w sierpniu 1944 roku Tytus Wyczałek rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Mielcu. Nie zaprzestał jednak działalności konspiracyjnej – drużyna im. J. Wiśniowieckiego nie ujawniła się i kontynuowała pracę w podziemiu. W 1946 roku przyjęła zakonspirowaną nazwę „Stalowi Polacy”, skupiając się na działalności antykomunistycznej.
28 kwietnia 1946 roku Tytus Wyczałek został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w Mielcu. Po kilku dniach przewieziono go do WUBP w Rzeszowie, a po półtoramiesięcznym śledztwie osadzono w więzieniu w zamku rzeszowskim. Po zwolnieniu był jeszcze kilkakrotnie wzywany na przesłuchania do mieleckiego UB. To m.in. z tych powodów jego rodzina na początku 1947 roku przeniosła się do Polanicy-Zdroju.
W 1949 roku ukończył liceum ogólnokształcące, lecz nie został przyjęty na Politechnikę Wrocławską. Pracował jako nauczyciel w Państwowym Ośrodku Wychowawczym w Lądku-Zdroju, a później w Zgorzelcu. Rok później rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. W 1951 roku założył rodzinę.
5 listopada 1951 roku został ponownie aresztowany przez UB w Gdańsku i po tygodniu śledztwa przewieziony do Krakowa, gdzie trafił do więzienia przy Montelupich. Po prawie dziewięciu miesiącach stanął przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Krakowie, który skazał go na pięć lat więzienia. W lipcu 1952 roku został zwolniony na mocy amnestii.
Po opuszczeniu więzienia wrócił do Polanicy-Zdroju, gdzie pracował jako fotograf, a następnie przeniósł się do Ząbkowic Śląskich, gdzie również prowadził zakład fotograficzny. W 1975 roku powrócił do Polanicy-Zdroju i kontynuował tam swoją działalność zawodową.
Społecznik i działacz kombatancki
W życiu Tytusa Wyczałka ważne miejsce zajmowała działalność społeczna. Pełnił wiele funkcji w lokalnych organizacjach i środowiskach kombatanckich.Był m.in.: prezesem PTTK w Ząbkowicach, przewodnikiem sudeckim i dolnośląskim, radnym Rady Miejskiej w Polanicy-Zdroju oraz członkiem Zarządu Miasta, organizatorem turniejów szachowych, prezesem Towarzystwa Miłośników Polanicy w latach 1993–1995.
Od 1992 roku był członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Obwodu Ziemi Kłodzkiej, a od 2004 roku – jego prezesem, funkcję tę pełnił aż do śmierci.
W 2004 roku został awansowany na stopień porucznika, a w 2022 roku – na stopień kapitana Wojska Polskiego.
Za swoją postawę i zasługi dla kraju Tytus Wyczałek został uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym: Krzyżem Armii Krajowej, Odznaką Pamiątkową „Akcji Burza”, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, Kombatanckim Krzyżem Zasługi, Krzyżem Niezłomnych, Krzyżem Walki o Niepodległość, Krzyżem Więźnia Politycznego, oraz Odznaką „Zasłużony dla Dolnego Śląska”.
W 2019 roku wraz z przyjacielem i towarzyszem broni Jerzym Dębickim odsłaniał w Mielcu tablicę pamięci „Stalowych Polaków”, ufundowaną przez Instytut Pamięci Narodowej. W 2020 roku, mimo pogarszającego się zdrowia, ze sztandarem ŚZŻAK Kłodzko uczestniczył w pogrzebie Jerzego Dębickiego, oddając hołd swojemu dawnemu druhowi.
Śmierć kapitana Tytusa Wyczałka to wielka strata dla środowiska kombatanckiego, harcerskiego i wszystkich, którzy znali jego niezwykłą historię.
Komentarze (0)