Urodził się w 1930 r. w Partyni. Był absolwentem Liceum Pedagogicznego w Mielcu. Ukończył też Studium Nauczycielskie w Rzeszowie i studia magisterskie na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Był kierownikiem szkół w Ostrowach Baranowskich i Przyłęku, a następnie dyrektorem Państwowego Zakładu Wychowawczego w Smoczce. Sprawował też funkcje zastępcy inspektora oświaty i wychowania oraz radnego Powiatowej Rady Narodowej w Kolbuszowej. W 1975 r. powołano go na stanowisko zastępcy inspektora oświaty i wychowania Urzędu Powiatowego w Mielcu. Po likwidacji powiatów w 1975 r. przeszedł na stanowisko zastępcy inspektora, a następnie został inspektorem oświaty i wychowania Urzędu Miejskiego w Mielcu.
W pracy wykazywał się dużą inwencją i energią, systematycznością i konsekwencją. M.in. nadzorował budowę i organizację trzech nowych mieleckich szkół podstawowych: 8, 9 i 13, sprzyjał innowacjom pedagogicznym oraz motywował nauczycieli do działalności kulturalnej i sportowej z dziećmi i młodzieżą. W 1990 r. przeszedł na emeryturę. Pełnił społecznie szereg funkcji, m.in. przewodniczącego Miejskiego Zespołu Profilaktyki i Resocjalizacji, Zarządu Miejskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Miejskiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz Zarządu Miejskiego Szkolnego Związku Sportowego. Ponadto był członkiem Zarządów – Miejskiego i Wojewódzkiego – Związku Nauczycielstwa Polskiego, zapalonym myśliwym - członkiem Polskiego Związku Łowieckiego oraz sekretarzem Oddziału Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Był jednym z inspiratorów i członków-założycieli (wspólnie z żoną Marią) mieleckiego chóru nauczycielskiego "Akord". Publikował artykuły na tematy dydaktyczne i wychowawcze w czasopismach ogólnopolskich. Napisał też książkę o pracy nauczyciela. Został wyróżniony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Medalem KEN i wieloma odznaczeniami organizacji społecznych. Zmarł 16 października.
Żegnająca Go w imieniu rodziny jedna z wnuczek w dobitny i wzruszający sposób ukazała drugie - rodzinne oblicze Zmarłego jako dobrego i wrażliwego męża, ojca, dziadzia i pradziadzia. Ktoś wychodzący z kościoła po Mszy świętej powiedział: "szkoda takich ludzi". Szkoda.
