Najważniejszym celem bielenia jest zabezpieczenie pni przed tzw. ranami mrozowymi. Zimą, szczególnie w słoneczne dni, kora nagrzewa się, a w nocy gwałtownie się wychładza. Różnice temperatur prowadzą do pęknięć, które osłabiają drzewo i stają się miejscem wnikania chorób grzybowych. Warstwa białej farby odbija promienie słoneczne, dzięki czemu pnie nagrzewają się wolniej, a zmiany temperatury są mniej gwałtowne.
Bielenie ogranicza również rozwój patogenów. Zabezpieczona farbą kora staje się barierą dla zimujących w niej owadów i ich larw. Dodatkowo gotowe preparaty do bielenia często zawierają składniki o działaniu fungicydowym, co wzmacnia ochronę drzew.
Najlepszym terminem jest późna jesień lub początek zimy, zwykle grudzień-styczeń, zanim pojawią się pierwsze większe mrozy. Jeżeli zima jest łagodna, bielenie można wykonać nieco później. Warto pamiętać, że farba może zostać zmyta przez deszcz lub śnieg, dlatego czasami należy powtórzyć zabieg w lutym.
Zabieg zaleca się przede wszystkim dla:
- drzew owocowych - jabłoni, grusz, czereśni, wiśni, śliw, brzoskwiń,
- młodych drzew liściastych, które mają cienką korę i są szczególnie wrażliwe na wahania temperatur,
- drzew ozdobnych rosnących w miejscach mocno nasłonecznionych zimą.
Drzewa o grubej, starej korze są mniej narażone na uszkodzenia, jednak w sadach komercyjnych zabieg wykonuje się niemal zawsze, by ograniczyć ryzyko chorób i ułatwić kontrolę nad stanem kory.
Czym bielić? Najczęściej stosuje się gotowe wapno ogrodnicze lub specjalne emulsje do bielenia drzew. Preparaty należy nakładać równomiernie na pień i dolne części konarów, tak aby warstwa była wyraźnie widoczna, ale nie spływała.
Choć bielenie drzew może wydawać się jedynie tradycją przekazywaną z pokolenia na pokolenie, jego znaczenie jest w pełni poparte praktyką i wiedzą ogrodniczą. To łatwy, tani i skuteczny sposób na ochronę drzew przed zimowymi uszkodzeniami i chorobami, dzięki któremu rośliny wchodzą w wiosenny sezon zdrowsze i silniejsze.
Komentarze (0)