Tak budowano mieleckie osiedla [ARCHIWALNE ZDJĘCIA]

Na początku lat 20-tych rozbudowę Mielca spowodowała budowa fabryki Państwowych Zakładów Lotniczych na pobliskich terenach wsi Cyranka i pilna konieczność zakwaterowania pracowników, których liczba rosła z dnia na dzień. Budowę osiedla fabrycznego Państwowych Zakładów Lotniczych Wytwórnia Płatowców-2 na terenach dawnych pól mieszczańskich dochodzących do Góry Cyranowskiej, według projektu opracowanego przez Biuro Projektowe Wojskowego Funduszu Kwaterunkowego w Warszawie i zatwierdzonego w 1937 r. realizowano w szybkim tempie. Do końca sierpnia 1939 r. wybudowano dwie wille i kilkanaście bloków mieszkalnych - łącznie 465 mieszkań. Realizację dalszych inwestycji przerwała II wojna światowa.

Przebudowa ulicy Szafera w Mielcu. Droga będzie zamknięta do końca sierpnia

Po wojnie powrócono do koncepcji rozwoju fabryki i osiedla fabrycznego, rozwoju budownictwa w całym mieście. Intensywnie rozbudowywano osiedle WSK z pełną infrastrukturą, głównie w kierunku zachodnim do ulic S. Wyspiańskiego i ks. P. Skargi, a następnie w kierunku północnym pomiędzy ulicami L. Solskiego i E. Biernackiego. Równocześnie za Górą Cyranowską powstało parterowe Miasteczko Młodego Robotnika.

Duże zapotrzebowanie na mieszkania spowodowało, że już w 1958 r. rozpoczęła funkcjonowanie Mielecka Spółdzielnia Mieszkaniowa. Pierwszy wybudowany przezeń blok mieszkalny oddano do użytku w 1961 r., a w latach 60. i 70. powstało duże osiedle bloków mieszkalnych pomiędzy ulicami L. Staffa, J. Kusocińskiego i ks. P. Skargi.

Kolejno powstawały: osiedle domów jednorodzinnych „za laskiem" (od 1956 r.), osiedle domów jednorodzinnych w rejonie ulicy Obrońców Westerplatte (od 1960 r.), osiedle Cyranka-Poludnie w rejonie ulicy K. K. Baczyńskiego (od 1970 r.) oraz osiedle domów jednorodzinnych w rejonie ulic M. Reja. 1 Maja i Konfederackiej, a także osiedle na terenach Dziubkowa.

Ogromna wygrana Eurojackpot niedaleko Mielca

Intensywny rozwój zabudowy Mielca doprowadził do tego, że na terenie 6,95 km², przeznaczonym na miasto przez jego pierwszych właścicieli, mieszkało ponad 27 tysięcy ludzi (3 860 osób na 1 km²), a największy pracodawca znajdował się poza jego granicami administracyjnymi. W 1973 r., na wniosek Miejskiej Rady Narodowej w Mielcu, niemal trzykrotnie powiększono powierzchnię miasta - do 20,89 km2, rozszerzając jego granice o całą wieś Cyrankę, teren WSK, część wsi Złotniki z Borkiem i część wsi Wojsław.

14 IV 1978 r. Miejska Rada Narodowa podzieliła miasto na 12 osiedli i nadała im nazwy: Borek, Cyranka, 22 Lipca, Kazimierza Wielkiego, Jana Kilińskiego, Mikołaja Kopernika, Tadeusza Kościuszki, Janka Krasickiego, Janusza Kusocińskiego, Metalowców, Wolności i Stefana Żeromskiego.

Nieustanny i dynamiczny rozwój miasta spowodowały starania władz Mielca o kolejne powiększenie obszaru miasta. Uzyskano pozytywną decyzję władz państwowych i z dniem 1 I 1985 r., po przyłączeniu miejscowości: Mościska, Smoczka, Wojsław i Rzochów, powierzchnia miasta zwiększyła się do 47.36 km².

Na początku lat 90. narastający kryzys w WSK „PZL-Mielec" znacząco wpłynął na spowolnienie tempa rozbudowy miasta. Drastycznie spadła ilość budowanych bloków wielorodzinnych.