Jak się Pani czuje przed kolejną promocją tomiku?
- Nie mam stresu. Miałam go przed promocją pierwszego tomiku, ponieważ nie wiedziałam, jak zostanę przyjęta. Nie wierzyłam w siebie i te pierwsze wiersze oceniałam bardzo krytycznie. Nie byłam pewna czy to jest poezja. Teraz podchodzę do tego z dużym dystansem, Ciesze się, że opublikuje ten materiał, ponieważ to są fragmenty mojej codzienności. Są bliskie mojemu sercu i duszy. Jest o drodze, której chodzę naczyniach, które używam i ciesze się, że mogę tym się podzielić z ludźmi. Myślę, że w wierszach każdy znajdzie odrobinę siebie. Jestem szczeliwa.
- Jakie są kulisy powstawania?
- Wierszy jest 57. Kilka wierszy zostało nagrodzone. Wysłałam je na kilka konkursów, by zobaczyć czy te wiersze spodobają się ludziom, którzy mnie nie znają i są obiektywne. Wiersze zostały wyróżnione. To mi dało taką odwagę, by pisać dalej. Pisałam wiersze w liceum i zostawiłam to na chwile. I po 20 latach do tego wróciłam. Kolega podsunął mi konkurs Źródło w Tarnowie. Te wiersze pisałam rok.
- Czym się Pani inspiruje podczas pisania?
- Inspiracją jest dla mnie czasami jakaś rozmowa, słyszana piosenka, jakieś wydarzenie, wspomnienie, czyjaś historia. Kilka wierszy jest takich, które były spowodowane zdarzeniem z mojego życia. Potem uruchomiła mi się "furtka" na codzienność . Postanowiłam pisać o tym, co lubię najbardziej, czyli np. bardzo lubię kawę i dlatego powstały wiersze gdzie jest motyw kawy.
- Dlaczego Chleb posmarowany życiem?
- Chleb jest metaforą posiłku. Ludzie codziennie muszą jeść. Najpierw zaspokajane są potrzeby fizjologiczne człowieka, czyli: człowiek musi się najeść, napić, musi mieć ciepło, musi mieć dom, a potem może funkcjonować na wyższym poziomie. Może się realizować, spełniać swoje marzenia, ma czas na pasje, ale najważniejszy jednak jest, że każdy musi być najedzony, to jest pierwotne. W tytule nie chodzi mi konkretnie o chleb, ale o codzienne czynności, gdy wstajemy rano i budzimy się do życia. Czyli myjemy się, robimy sobie śniadanie, idziemy do pracy. Czasami jest tak, że już po wstaniu jesteśmy przeciążeni, mimo że dopiero jest np. 6 rano. Ja od pewnego czasu postanowiłam sobie, że będzie inaczej. Ten codzienny chleb ten codzienny start w dzień, smaruję życiem. To znaczy, że zwykłą codzienność smaruje dobrym życiem, dobrym nastawieniem do rzeczywistości. Nie ma w życiu takich sytuacji, żeby człowiek nie mógł coś zrobić. Pracuję z dziećmi niepełnosprawnymi i to jest dla mnie taki impuls, że odkąd tam pracuję doceniam to, że jeżeli wstaje o własnych nogach i potrafię sama się ubrać to jest już dobrze, są osoby niepełnosprawne, które same nie potrafią się przeciągnąć.
-Jaki jest ten tomik ?
-Poprzednie dwa tomiki były odbierane jako smutne, to wynikało z okresu, w jakim byłam. Ten się różni, odzyskałam radość w siebie w życie i w ludzi. Jestem na takim etapie, że niewiele rzeczy może mnie położyć. W wierszach przejawia się wiara, Bóg, codzienność , natura. Dzięki zmianom, jakie we mnie zaszły, mam teraz inne spojrzenie na świat, dojrzalsze jaśniejsze i takie z dystansem. W wierszach jest wiele radości z prostego życia. Jest w tym tomiku taki krótki wiersz, który mówi, że nic nie musi się dziać tak jak mnie pasuje- to jest moje motto. Siłę biorę z przyrody. Resetuję się w ciągu kilku minut dzięki wyjściu np. do lasu. Nie jest to dla mnie trudne, ponieważ mieszkam na wsi i jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.