Mielczanie uczcili pamięć prof. Stanisława Lachmana. Klimatyczny koncert w parku [ZDJĘCIA, WIDEO]

Klimatyczny koncert w parku za domem kultury przyciągnął tłumy mieszkańców miasta. Była to idealna okazja do przypomnienia postaci legendarnego nauczyciela mieleckiego gimnazuj, który na kilka lat przed wojną założył w tym mieście chóry: męski i mieszany o nazwie "Melodia". Jak się później okazało biografia prof. Lachmana to pasmo wielu zdarzeń, kóre mogą go podsumować jako niezwykle katywnego patriotę, służącego swojej Ojczyźnie. 

W niedzielę 12 czerwca, prezydent Mielca Jacek Wiśniewski w obecności mieszkańców, przedstawicieli domu kultury SCK, śpiewaków chóru "Melodia" odsłonił tablicę z życiorysem prof. Stanisława Lachmana. Na uroczystości byli także przedstawiciele z Brzeziń, czyli miejscowości z której pochodzi rodzina Lachamnów. Głos zabrała Małgorzata Przydział, dyrektor szkoły podstawowej w Brzezinach. Mówiła o niezwykłości rodziny Lachmanów. Dodała, że historią rodziny szkoła zaczęła się interesować po tym jak mielecki chór zaczął co roku przyjeżdżać na rodzinny grób Lachmanów. Wtedy odkryto postać siostry prof. Lachama Marię - która była wybitną nauczycielką. Dziś jej imię nosi szkoła w Brzezinach. 

Po odsłonięciu tablicy pamiątkowej w parku usłyszeliśmy pieśni patriotyczne, wiersze, a także piosenki z okresu między wojennego. Zagrała Mielecka Orkiestra Dęta i połączone chóry "Melodia". Dyrygował Maciej Fijałkowski.  

Stanisław Lachman urodził się 25 I 1905 r. w Brzezinach koło Ropczyc. Jest absolwentem państwowego Gimnazjum w Dębicy. W 1930 r. ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W czasie studiów śpiewał w renomowanym Krakowskim Chórze Akademickim. Po ukończeniu studiów odbył zasadniczą służbę wojskową w Zambrowie. Założył wówczas chór męski i występował z nim w różnych jednostkach wojskowych. Od roku szkolnego 1933/1934 pracował w Gimnazjum i Liceum w Mielcu, początkowo jako bezpłatny praktykant, a po pół roku jako nauczyciel kontraktowy. W listopadzie 1933 r. zdał egzamin nauczycielski przed Państwową Komisją w Poznaniu. Uczył języka polskiego, muzyki i śpiewu. W 1933 r. założył gimnazjalny chór męski „Melodia”, a w 1936 r. – żeński i mieszany. Wszystkie doprowadził do wysokiego poziomu artystycznego i liczących się sukcesów w I i II Konkursie Chórów Gimnazjalnych Polski Południowej w Krakowie (1937, 1939). Był także działaczem Towarzystwa Szkoły Ludowej. W pierwszych dniach okupacji hitlerowskiej w Mielcu został ostrzeżony przed aresztowaniem i przeniósł się do rodzinnych Brzezin. Wkrótce potem włączył się w działalność miejscowej Placówki ZWZ-AK. W jego domu zorganizowano punkt kontaktowy i szkoleniowy oraz prowizoryczny szpital dla rannych partyzantów. Od lipca 1940 r. pełnił funkcję zastępcy komendanta Placówki, a od V 1941 r. do IX 1944 r. był jej komendantem. Posiadał stopień podporucznika. Posługiwał się pseudonimami „Zan” i „Wielki”. Prowadził także (wspólnie z siostrą – Marią) tajne nauczanie. Uczestniczył w akcji „Burza”, dowodząc plutonem, a następnie kompanią. Po wojnie został zmuszony do opuszczenia rodzinnej miejscowości i pod zmienionym nazwiskiem – Nowakowski zamieszkał w Radomiu. Przez szereg lat pracował jako nauczyciel, a następnie pełnił funkcję kierownika Studium Nauczycielskiego. Udzielał się także w Związku Nauczycielstwa Polskiego i m.in. pełnił funkcję sekretarza. Żywo interesował się Mielcem i losami chóru „Melodia”. Uczestniczył w uroczystościach z okazji 35-lecia chóru (28 VI 1969 r.) w auli gmachu gimnazjalnego przy ul. J. Kilińskiego. Za działalność w ruchu oporu odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Zmarł w 1977 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Brzezinach.