Zmarł Kazimierz Królikowski. Zasłużony pracownik WSK PZL Mielec

Kazimierz Królikowski urodził się 24 III 1930 r. w Krakowie, syn Stanisława i Marii z domu Hajto. Od 1936 r. był „zuchem”, a następnie harcerzem (także w czasie okupacji hitlerowskiej). Doszedł do stopnia „Harcerza Orlego” i zdobył 18 sprawności. Był zawodnikiem Harcerskiego Klubu Sportowego w marszach i chodzie sportowym.

W latach okupacji uczestniczył w tajnych kompletach w zakresie gimnazjum (11 Ośrodek TN w Krakowie). W 1946 r. dokończył gimnazjum i uzyskał tzw. „małą maturę” w V Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Jana Kochanowskiego w Krakowie. W 1949 r. ukończył Państwową Szkołę Przemysłową w Krakowie i podjął pracę w Krakowskich Zakładach Wytwórczych Materiałów Elektrotechnicznych w Krakowie, a w 1950 r. został oddelegowany do Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu.

Pracował kolejno na stanowiskach: planisty w Biurze Fabrykacyjnym (do 1952), zastępcy kierownika Wydziału 51 do spraw technicznego przygotowania produkcji w okresie uruchomiania samolotu MIG 15, pracownika Działu Organizacji i kierownika Działu Badań Metod Pracy. W 1955 r. zainicjował podjęcie studiów zaocznych na Politechnice Krakowskiej przez pracowników WSK Mielec i jako pierwszy ukończył te studia w 1961 r., uzyskując stopień magistra. W latach 1962-1966 pełnił funkcję zastępcy szefa produkcji. W 1966 zorganizował Ośrodek Organizacji i został jego pierwszym szefem. W Ośrodku skupił 6 działów zajmujących się organizacją pracy i zarządzania, w tym Ośrodek Maszyn Licząco-Analitycznych. Współtworzył Ośrodek Badawczo-Rozwojowy w WSK. Kierowany przez niego zespół uzyskał w 1968 r. nagrodę I stopnia w pierwszym ogólnopolskim Konkursie DO-RO (system „Dobrej Roboty” – synonim systemu sterowania jakością produkcji i zarządzania). Od 1971 r. do 1974 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora do spraw handlowych WSK i w tym czasie zreorganizował służbę, tworząc m.in. oddzielne piony zaopatrzenia i eksportu. W 1975 r. został mianowany dyrektorem Regionalnego Ośrodka Elektronicznych Maszyn Cyfrowych. Projekt NARVIK, opracowany w WSK Mielec przez zespół pod jego kierownictwem, uzyskał Złoty Medal na Targach Oprogramowania SOFTTARG w Katowicach (1979). Po restrukturyzacji Ośrodka przeszedł do pracy w pionie technicznym i od 1981 r. do 1983 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora technicznego do spraw postępu technicznego. Po uzyskaniu nagrody za „najlepszy system wynagradzania” – oparty na metodzie wartościowania pracy – został powołany przez Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej do zespołu, który opracował Uniwersalną Metodę Wartościowania Pracy, wprowadzoną na terenie kraju pod nazwą UMEWAP 87. W latach 1984-1986 kierował placówką techniczno-handlową PHZ-PZL. Po powrocie do kraju i rocznej pracy na stanowisku pełnomocnika dyrektora do spraw atestacji stanowisk pracy – został oddelegowany do pracy w Kolumbii jako przedstawiciel techniczno-handlowy PHZ-PZL. W 1990 r., w ramach restrukturyzacji WSK „PZL-Mielec”, przeszedł na emeryturę.

Poza pracą zawodową w WSK udzielał się w szeregu innych zajęć, związanych ze szczególnie interesującymi go problemami organizacji zarządzania i jakością produkcji. Od 1974 r. do 1984 r. był starszym wykładowcą w Instytucie Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej (przedmiot – ekonomika i organizacja przemysłu). Opublikował kilkanaście artykułów w czasopismach naukowo-technicznych. Udzielał się jako tłumacz z języków: angielskiego, rosyjskiego i hiszpańskiego. Był założycielem i prezesem Oddziału Wojewódzkiego TNOiK w Rzeszowie (1964-1966), członkiem NOT i PTE oraz SIMP, w którym w latach 1968-1984 pełnił funkcję członka władz wojewódzkich SIMP, w tym w latach 1983-1984 – prezesa Zarządu Oddziału Wojewódzkiego w Rzeszowie. Po przejściu na emeryturę powrócił do działalności dydaktycznej i w latach 1994-1998 prowadził zajęcia z przedmiotów: Ekonomika i Organizacja Pracy oraz Logistyka w Szkole Języków i Zarządzania w Rzeszowie. W 1995 r. utworzył z partnerami niemieckimi Fundację Międzynarodowe Centrum Kształcenia i Rozwoju Gospodarczego i do 1999 r. był jej dyrektorem. W tej roli m.in. uzyskał pierwsze w Polsce granty z Unii Europejskiej na szkolenia w zakresie edukacji europejskiej. W 1998 r. został wybrany z listy SLD do Rady Powiatu Mieleckiego i objął funkcję przewodniczącego Komisji Promocji i Wspierania Przedsiębiorczości., a od VII 1999 r. członka Zarządu Powiatu Mieleckiego.

Jest współautorem szeregu uchwał dotyczących funkcjonowania Rady Powiatu, m.in. statutu, regulaminu pracy i zasad współpracy z organizacjami pozarządowymi, a także strategii rozwoju powiatu mieleckiego, strategii promocji powiatu, raportu o stanie rolnictwa i obszarów wiejskich oraz programu restrukturyzacji ZOZ-SPZ. Zainicjował utworzenie Stowarzyszenia Jednostek Samorządu Terytorialnego Powiatu Mieleckiego i został jego przewodniczącym. Szeroką gamę zajęć zawodowych i społecznych uzupełniają myślistwo, działka pracownicza i rekreacyjne uprawianie sportów indywidualnych. Od 1952 r. jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego i kilkakrotnie wybieranym prezesem Koła Łowieckiego „Ponowa” w Chorzelowie. Za liczne dokonania w różnych dziedzinach życia był wielokrotnie odznaczany i nagradzany, m.in.: Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotymi Odznakami Honorowymi SIMP, NOT i PTE, Srebrnym Medalem Zasługi Łowieckiej i Srebrną Odznaką Polskiego Związku Działkowców oraz szeregiem nagród resortowych i stowarzyszeniowych. W 2002 r. został wybrany do Rady Powiatu Mieleckiego II kadencji (2002-2006), a w 2003 r. został ponownie dyrektorem MCKiRG w Mielcu. Opracował i współtworzył następujące dokumenty strategiczne powiatu: Program Ochrony  Środowiska, na lata 2005-2013, Plan Gospodarki Odpadami na lata 2005-2013, Zintegrowana Strategia Rozwoju Obszarów Wiejskich, na lata 2004-2006, Program Rozwoju  Obszarów Wiejskich PROWENT na lata 2005-2013, Strategia  i Plan Rozwoju Lokalnego na rok 2005 i lata 2006-2013. Ponadto opracował, w ramach programu unijnego LEADER+, Lokalną Strategię Rozwoju na lata 2006-2013 dla utworzonej w ramach projektu Lokalnej Grupy Działania PROWENT. Był także inicjatorem oraz opracowującym założenia i statut Sieci Porozumienia Lotniczego AVIA SPLot (2004 r.) i inspiratorem późniejszego jej przekształcenia w samodzielną organizację pozarządową (2008 r.) Opracował statuty i doprowadził do rejestracji następujących organizacji pozarządowych: Sieć Porozumienia Lotniczego AVIA SPLot (2008 r.), Lokalnej Organizacji Turystycznej LOT-PORT Ziemia Mielecka ( 2006 r.), Lokalnej Grupy Działania LGD PROWENT (w ramach programu LEADER+, 2006 r.). Ponadto w latach 2006-2008 przeprowadził projekt, współfinansowany przez Urząd Marszałkowski i UE, pod tytułem MIGRON-Sieć Innowacji, jednoczący małe i średnie firmy (MŚP) przemysłu lotniczego i około lotniczego. W 2005 r. zrezygnował z funkcji prezesa Zarządu Koła Łowieckiego PONOWA i został jego Honorowym Prezesem. W 2009 r. wycofał się z czynnego życia zawodowego i pełnionych funkcji, ale pracował  jako społeczny doradca w Stowarzyszeniu PROMLOT. Napisał książkę wspomnieniową o Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu Fabryka, która zmieniła miasto (Mielec 2013). Zmarł 11 III 2023 r.