Wzniesiono go w 1951 r. na potrzeby PZPR, na terenie dawnej targowicy zbożowej, gdzie od 1937 r. rozkwitał handel. W Mielcu tradycje handlowe sięgają XV wieku, już wtedy głównym dniem targowym był czwartek i tak jest do dziś. W tym samym miejscu przed wojną planowano postawić nowy mielecki kościół.
Niechciany pomnik
Architektura budynku z zewnątrz i wewnątrz posiada typowe cechy budownictwa socrealistycznego. Przed budynkiem urządzono park, w którego centrum postawiono Pomnik Wdzięczności, budzący zresztą wiele kontrowersji.
Na słupie czworobocznym umieszczono rzeźbę młodego żołnierza w mundurze i płaszczu wojskowym, trzymającego na lewej ręce dziecko, a w prawej ręce miecz. Poniżej rzeźby, w połowie wysokości słupa, umieszczono tablicę z okolicznościowym napisem: "Chwała bohaterskiej Armii Radzieckiej – Wyzwolicielce Narodów. W XXXVI rocznicę Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej – społeczeństwo powiatu mieleckiego 7 XI 1953 r." Od tego czasu do końca lat 80. na placu przed Pomnikiem Wdzięczności organizowano większość uroczystości związanych z rocznicami zwycięstwa nad faszyzmem i rocznicami Rewolucji Październikowej. Po 1990 r., mimo wniosków o jego przeniesienie (m.in. na Cmentarz Żołnierzy Radzieckich), pomnik pozostał na miejscu, mało tego przeszedł gruntowną renowację. Na początku XXI w. wykonano nową tablicę o treści: "Pomnik Bezimiennego Żołnierza dla upamiętnienia żołnierzy radzieckich i polskich poległych w czasie wyzwalania ziemi mieleckiej spod okupacji hitlerowskiej w okresie od sierpnia 1944 r. do stycznia 1945 r."
Dom Partii
"Biały Dom" to dawny Dom Partii. Mieścił się tu Powiatowy i Miejski Komitet PZPR, który zajmował to miejsce do 1990 r.
W rezultacie przemian ustrojowych w Polsce i rozwiązania PZPR – jej majątek (w tym także mielecki "Dom Partii") stał się przedmiotem sporów prawnych i wielu dyskusji o prawa do użytkowania. Przez lata 90. budynek zajmowały stowarzyszenia, m.in. Towarzystwo Śpiewacze "Melodia" oraz organizacje społeczne (m.in. Związek Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych, Polski Czerwony Krzyż i Civitas Christiana). Od 1999 r. był siedzibą główną Starostwa Powiatowego w Mielcu. W czasie urzędowania był sukcesywnie remontowany i modernizowany. W 2015 r. siedzibę główną starostwa przeniesiono do budynku przy ul. Wyspiańskiego 6, a w budynku przy ul. Sękowskiego 2B pozostawiono wydział komunikacji.
Kosztowne remonty
W ostatnim czasie jesteśmy świadkami remontów, które mają odmienić wizerunek PRL-owskiego dzieła.
W budynku wykonywane są dwa zadania: warta milion złotych termomodernizacja obiektu, a także wyceniony na ponad 580 tys. zł remont wnętrz kondygnacji piwnic, parteru i części piętra. Kwoty te przyprawiają mielczan o ból głowy, bo jak twierdzą, za taką gotówkę można wybudować całkowicie nowy budynek, a inwestycja w komunistyczny gmach jest stratą pieniędzy.
Nie zmienia to faktu, że budynek Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego jest najbardziej urokliwym gmachem wzniesionym w okresie PRL-u. Jego wygląd nie razi przechodniów, mało tego większość docenia jego walory estetyczne, twierdząc, że to jeden z najładniejszych budynków w Mielcu.
