„Piękno jest w każdym z nas, choć często mocno ukryte”

Jak oceniasz styl mielczan? Czy uważasz, że dobrze się ubieramy?

Nazwałabym go stylem klasycznym, bardziej zachowawczym i minimalistycznym patrząc na ogół mieszkańców. Charakteryzuje go też raczej wąska gama kolorystyczna szczególnie teraz zimą i tradycyjne kroje. Oczywiście zdarzają się kreatywne, kolorowe ptaki, ale są to raczej jednostki. Jak się ubierają mielczanie – po prostu bezpiecznie, nie wyróżniając się.

Czy masz może jakąś złotą radę dla osób mających problem z dobraniem odpowiednich części garderoby? Powiedzmy szczerze, że nie wszyscy mają odpowiednie wyczucie stylu. Nie wiemy, w czym nam jest dobrze. Może jest na to jakiś sposób?

Jesteśmy różni, jako ludzie. Nie musimy mieć wrodzonych zdolności wyczucia stylu. Naprawdę. Wtedy na pewno warto spotkać się z specjalistą, który w tym pomoże.   Warto najlepiej zacząć od tego, żeby w ogóle zauważyć, nazwać swoje atuty zarówno wyglądu zewnętrznego, jak i nas generalnie. Widzę, jak bardzo jesteśmy krytyczni w stosunku do siebie i ciężko, często zobaczyć jakiekolwiek piękno w sobie. A ono jest w każdym, tylko bardzo często gdzieś mocno ukryte.   Pomocne może być śledzenie ciekawych modowych profili np. w mediach społecznościowych czy na Pintereście i zapisywanie swoich inspiracji. Poszukanie osób, które nas inspirują stylowo. Warto odważyć się w sklepie czy butiku zmierzyć czasem coś, czego, dotąd nie nosiliśmy, coś nowego, coś innego. I być otwartym.  

Jaki najczęściej popełniamy błąd w ubiorze?

Bardzo często przebieramy się, a nie ubieramy. Nie czujemy się swobodnie w swoich ubraniach, z wielu różnych powodów, co niestety potem widać w naszej mowie ciała. Szkoda życia, na noszenie rzeczy, w których nie czujemy się komfortowo lub co gorsza czujemy się po prostu źle.

Moda czy styl – powinniśmy podążać za modą, czy jednak skupić się wypracowaniu własnego stylu?

Warto śledzić trendy, ale nie podążać na nimi ślepo. Budować swój własny zupełnie unikalny styl osobisty. Wybierać w tym wszystkim to, co nam się osobiście podoba i co nas wyraża. Nas styl to pewna droga, którą podążamy i która w ciągu życia najczęściej ewoluuje. 

Na co dzień pracujesz w Muzeum Historii Regionalnej Pałacyk Oborskich, jesteś związana z życiem kulturalnym w naszym mieście, czy spotkałaś się z sytuacją, że ktoś przyszedł w twojej ocenie niewłaściwie ubrany do muzeum? Może to jest dobry moment, by przypomnieć o dress codzie, który obowiązuje właśnie w instytucjach kultury – o czym powinniśmy pamiętać?

Muzeum nie ma żadnego określonego dress codu, więc można ubrać się do niego, jako odbiorca naprawdę dowolnie. Czasem mogą go tylko w jakimś stopniu sugerować, ale nie wyznaczać jakoś ściśle konkretne wydarzenia kulturalne np. wieczorny wernisaż wystawy.

Przejdźmy teraz do ciebie – pamiętasz moment, w którym podjęłaś decyzję, że chcesz zająć się stylizacją? Skąd taki wybór i decyzja?

Myślę, że tak naprawdę była to długa droga. Już od dziecka. Nie zauważałam jednak pewnych predyspozycji, w tym wyobraźni przestrzennej i pomysłowości, która jest tutaj ogromnie pomocna. Poczucie estetyki i wrażliwość na piękno, w tym sztukę bardzo mocno ugruntowały moje studia z ochrony dóbr kultury i historii sztuki. To, że się na nich znalazłam też nie było, takie bardzo oczywiste. Kilka lat temu zapisałam się na kurs budowania marki osobistej, jeszcze nie wiedząc, jaką markę będę budować, z czym związaną. Jakieś dwa dni potem, przyszło natchnienie samo, co to ma być. I to był jakby zupełny strzał w dziesiątkę. Łączenie wielu moich talentów, mniej lub bardziej wcześniej uświadamianych. Ja bardzo mocno wierzę i wiem, że było to działanie niezależne ode mnie, od Opatrzności. Dla osoby wierzącej, której szczególnie bliski jest Duch Święty, takie rzeczy są naprawdę jasne. A już zupełnie ugruntowałam swój pomysł, że tak warto iść w tę stronę, po kilkudniowych warsztatach stylizacji w Krakowskich Szkołach Artystycznych. Wtedy podjęłam decyzję o kontynuowaniu nauki w Artystycznej Alternatywie w rocznej szkole na kierunku Kreowanie Wizerunku. Potem było jeszcze wiele kursów, szkoleń i praktyka.

Jak zareagowali na ten pomysł twoi bliscy?

Bliscy, których prywatność zawsze chronię, więc nie mówię o nich zbyt wiele, zostali postawieni przed faktem dokonanym. Najbardziej chyba ucieszył się mój kot, który ujawnił wtedy swoje uwielbienie do mediów społecznościowych: filmów i zdjęć. Często wchodzi mi zupełnie bez pytania w wszelkiego rodzaju kadry.

Czy w związku z tym, że jesteś stylistką, odczuwasz pewną odpowiedzialność, żeby nie powiedzieć presję, związaną z twoim ubiorem, na co dzień?

Zdaję sobie sprawę, że mogę być oceniana, bardziej niż inni czy na żywo, czy w Internecie. Ale chyba jeszcze większą presję czy nawet stres często odczuwają nowopoznane osoby, gdy mówię, czym się zajmuję. Część z nich pyta później np., co sądzę o tym, jak są ubrani. Także, nie wiem, dla kogo jest to trudniejsze. 

Dziekuję za rozmowę.