Miejsca parkingowe dla sprawnych czy niepełnosprawnych?

Żona pana Andrzeja w wyniku postępującej choroby straciła częściową sprawność fizyczną. Wcześniej prowadziła samochód, teraz ze względu na stan zdrowia rzadko się na to decyduje. Autem kieruje jej mąż. Kobieta, mając stopień niepełnosprawności, postarała się o kartę parkingową umożliwiającą jej bliższe parkowanie przy domu. Kartę wydało Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Mielcu. Z inicjatywy męża kobiety po jakimś czasie powstało też pod ich blokiem specjalnie oznaczone miejsce dla osoby niepełnosprawnej. - Przez pół roku chodziłem do urzędu miasta i prosiłem o miejsce dla żony - mówi pan Andrzej.

Nie widać po nich choroby

Gdy się to w końcu udało, okazało się, że z miejsca zaczęły korzystać inne osoby, które jak twierdzi mężczyzna, nie wyglądają na niepełnosprawne. - Nie widać, żeby miały problem z poruszaniem się. Skoro karty otrzymują takie osoby, zastanawiam się, na jakiej podstawie są one przyznawane? - mówi mężczyzna.

Zapytaliśmy o to Beatę Kardyś, dyrektorkę Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Mielcu.

 - Karty parkingowe przyznawane są osobom niepełnosprawnym, które mają umiarkowany lub znaczny stopnień niepełnosprawności. Są też przyznawane dzieciom niepełnosprawnym do 16 roku życia oraz placówkom zajmującym się opieką rehabilitacją lub edukacją osób mających znaczne problemy z poruszaniem się, czyli np. domom pomocy społecznej oraz placówkom rehabilitacyjnym działającym na rzecz osób niepełnosprawnych. Karty parkingowe wydaje Przewodniczący Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, robi to jednak tylko wtedy, gdy takie wskazanie wpisane jest w orzeczeniu o niepełnosprawności. Karty są przyznawane na daną osobę i wydawane są na czas ważności orzeczenia. Gdy orzeczenie jest na czas bezterminowy, wówczas karta przyznawana jest na 5 lat w przypadku osób niepełnosprawnych, a w przypadku instytucji na 3 lata. Orzeczenie o niepełnosprawności wydaje co najmniej dwuosobowy skład orzekający. Przewodniczącym składu jest lekarz, a drugą osobą może być doradca zawodowy, pracownik socjalny, psycholog lub pedagog. Podczas posiedzenia składu orzekającego lekarz bada osobę, która złożyła wniosek i analizuje jej dokumentację medyczną, później zapada decyzja o przyznanym stopniu niepełnosprawności - mówi Beata Kardyś, dyrektorka Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Mielcu. 

Niewidzialna niepełnosprawność

Zapytaliśmy dyrektorkę o osoby, które korzystają z karty parkingowej, mimo że nie widać u nich problemu z poruszaniem się. - Patrząc na osobę, trudno stwierdzić, na co ona choruje. Trudno mi powiedzieć, czy te zarzuty są zasadne czy bezpodstawne. Zdarza się, że karty parkingowe przyznawane są np. osobom z chorobą nowotworową, których stan zdrowia, a więc sprawność, może ulegać zmianie - mówi dyrektorka.

Jak się zorientowaliśmy, wskazanie do karty parkingowej przysługuje też osobom, którym przyznano stopień niepełnosprawności z powodu choroby neurologicznej i choroby wzroku.

Miejsca nie są na osobę

Tworzeniem miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych, czyli ich wymalowaniem i oznakowaniem, zajmuje się Wydział Dróg, Transportu, Energetyki i Działalności Gospodarczej w Urzędzie Miejskim w Mielcu. Jak dowiadujemy się od naczelnika wydziału, wyznaczeniem takich miejsc urząd zajmuje się przeważnie na wniosek wspólnoty mieszkaniowej bądź osoby, która ma orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Następnie instytucja stwierdza, czy rzeczywiście dana osoba powinna korzystać z takiego miejsca. - Jeżeli otrzymujemy informację, że w danym bloku mieszka osoba niepełnosprawna, wtedy dodatkowo możemy takie miejsce stworzyć. Najczęściej jednak okazuje się, że nie ma takiej potrzeby, bo takie miejsca już są - mówi Monika Skowrońska-Ziomek, naczelnik wydziału.

 Ten, kto nie ma uprawnień do stawania samochodem na miejscu dla osoby niepełnosprawnej, może zostać wylegitymowany i otrzymać mandat od policji bądź straży miejskiej.