Dożynki Gminy Borowa i przegląd wieńców dożynkowych w Surowej [ZDJĘCIA]

Tradycyjny przegląd wieńców dożynkowych i dożynki gminy Borowa 8odbył się 15 sierpnia w Surowej. Początek i uroczysta msza św. z podziękowaniem za tegoroczne plony rozpoczęła się o godz.15:00.

Jak co roku wszyscy byli  pod wrażeniem pomysłowości i cierpliwości osób przygotowujących wieńce. To prawdziwe dzieła sztuki ludowej.

Władze na budowie podstacji pogotowia w Borowej. Efekty zadowalają [ZDJĘCIA]

Po mszy świętej przekazano bochen chleba z tegorocznych zbóż, a następnie przedstawiono program artystyczno-rozrywkowy na terenach rekreacyjnych przy OSP Surowa poza prezentacją wieńców to również ważna część  uroczystości dożynkowych. Wieńce dożynkowe w gminie Borowa zaprezentowano już po raz XXVI.

Dożynki to największe w roku święto gospodarskie rolników będące ukoronowaniem ich całorocznego trudu, obchodzone po zakończeniu wszystkich najważniejszych prac polowych i zebraniu plonów, a głównie plonu zbóż. 

W Polsce obchodzone w XVI lub na przełomie XVI i XVII wieku, kiedy na naszych ziemiach rozwinęła się gospodarka folwarczno - dworska. Urządzali ja dla żniwiarzy (służby folwarcznej i pracowników najemnych) właściciele majątków ziemskich. Była to zabawa, poczęstunek i tańce w nagrodę za dobrze wykonaną pracę przy żniwach i zebrane plony. Żniwa były bowiem uwieńczeniem wielkiego gospodarskiego trudu, od efektów którego, od ilości i jakości zbiorów, zależała ludzka egzystencja.

Spotkanie sołtysów z wójtem w gminie Borowa. Nowe plany współpracy i działań na rzecz gminy [ZDJĘCIA]

Obchody dożynkowe rozpoczynają się  wiciem wieńca, z pozostawionych na polu zbóż, z kiści czerwonej jarzębiny, orzechów, owoców, kwiatów i kolorowych wstążek. Wieńce dożynkowe miewały dawniej zwykle kształt wielkiej korony lub koła. W przeszłości umieszczano w nich także żywe (a z czasem sztuczne) koguty, kaczęta lub małe gąski, bo miało to zapewniać piękny i zdrowy przychówek gospodarski.

Wieniec tak jak obecnie zanoszono do kościoła, do poświęcenia, następnie ze śpiewem w uroczystym pochodzie, udawano się do dworu lub do domu właściciela pola, gospodarza dożynek.
Pieśni śpiewane przez idących z wieńcem  żniwiarzy mówiły o ich trudzie i o plonie, wyrażały także troskę o przyszłe urodzaje i życzenia przyszłych dobrych plonów  oraz nadzieję na zasłużony poczęstunek i zabawę. Najczęściej śpiewano taką,  albo bardzo podobną pieśń :
Plon, niesiemy plon, w gospodarza( lub jegomości) dom!
Aby dobrze plonowało,po sto korcy z kopy dało!
Otwieraj, panie, szeroko wrota niesiem ci wieniec ze szczerego złota.
Zaściełaj,  panie, stoły i ławy, idzie do ciebie gość niebywały.
Plon niesiemy plon....

Wieniec dożynkowy przechowywano w stodole, aż do następnego roku, do nowego siewu, a wykruszone z niego ziarna wsypywano do worków z ziarnem siewnym.

Zachowane w Polsce do dzisiejszych czasów obchody dożynkowe mają więc już kilka wieków tradycji, chociaż nieco zmieniły swój charakter, przeszły bowiem interesująca ewolucję.

Już u schyłku XIX wieku, wzorem dożynek dworskich, zaczęto urządzać dożynki chłopskie, gospodarskie. Bogaci gospodarze wyprawiali je dla swych domowników, rodziny, parobków i najemników. Przebiegały one bardzo podobnie do dożynek dworskich, chociaż były znacznie skromniejsze.

W okresie międzywojennym zaczęto organizować dożynki gminne, powiatowe i parafialne. Organizowały je lokalne samorządy i partie chłopskie, a przede wszystkim koła Stronnictwa Ludowego, Kółka Rolnicze, Kościół często także  i szkoła. Dożynki tamtych czasów były  manifestacją odrębności chłopskiej i dumy.

Z zabawy urządzanej głównie dla czeladzi dworskiej stały się świętem całego rolniczego stanu, połączonym z wystawami rolniczymi, festynami  występami ludowych zespołów artystycznych.

Władze na budowie podstacji pogotowia w Borowej. Efekty zadowalają [ZDJĘCIA]Po ostatniej wojnie przez długie lata gospodarzami dożynek byli przedstawiciele władz administracyjnych, uroczyste pochody z wieńcami, pieśni. Towarzyszyły im także różne imprezy: kiermasze, zabawy, powrócono do tradycji dożynek parafialnych. Tak jak w przeszłości  formują się barwne pochody dożynkowe z wieńcami, które rolnicy składają w kościołach, przy ołtarzu wraz z innymi płodami ziemi.